Ter gelegenheid van de dodenherdenking kwam de heer Schellekens op 3 mei naar de Julianaschool. Hij is 88 en zoon van een piloot die in de Tweede Wereldoorlog met zijn gevechtsvliegtuig is neergestort – en dit overleefde. Ook smokkelden zijn ouders neergestorte, overlevende piloten naar Frankrijk.

Meneer Schellekens kan zich nog veel herinneren van de oorlog en heeft daar anderhalf uur lang heel boeiend over verteld. De kinderen van groep 8 hingen aan zijn lippen.

De dodenherdenking zelf vond zaterdag 4 mei om 10.30 uur plaats op de begraafplaats in Evere. Op deze begraafplaats liggen negen Nederlandse militairen begraven die in de Tweede Wereldoorlog zijn omgekomen in Brussel. Traditiegetrouw werd groep 8 uitgenodigd om deze herdenking bij te wonen.

Vier leerlingen mochten een zelfgemaakt gedicht voorlezen en negen andere leerlingen mochten een bloem leggen op het graf van een gesneuvelde militair.

Na de herdenking werden de leerlingen uitgenodigd om op de Nederlandse ambassade te komen lunchen. De kinderen, ouders en leerkrachten hebben genoten van een overheerlijke Indonesische warme maaltijd.

 

Alle kinderen van groep 8 hebben ook een gedicht gemaakt voor de herdenking. U vindt deze prachtige gedichten onder dit artikel.

 

tekst en foto’s Arianna Goedegebuur (c) Julianaschool

 

 

Amil: Op 4 mei eren wij de soldaten
En de joden die de nazi’s hebben gehate

Nu is het gedaan en zijn we allemaal vrij
En zijn sommige soldaten er jammer genoeg niet meer bij
Wat ze allemaal hebben gedaan en deden daar denken we aan in het heden

Wat toen gebeurde daarvoor staan we stil
Wat zij hebben gedaan en niet altijd om hun wil
Want ze maakte een groot verschil
Sommige kwamen terug in ons vaderland
Ze waren levend maar waren kapot in de binnenkant.

Flore: Een bed van bloemen

Staand op een bed van bloemen.
Stil.
De namen die worden genoemd.
De namen van mensen, sommige beroemd.
Mensen die hun leven hebben gegeven, voor hun vaderland. Voor hun bloedverwant.
Voor de vrijheid.
Voor de vrijheid van ons land.
Al die levens.
Al die vaders, broers en zoons.
Die herdenken wij.
Vandaag.
Door bloemen neer te leggen.
Door gedichten op te zeggen.
Staand op een bed van bloemen.
Stil.

 

Julien: Haat is een praat maar doden die moeten het laten
wie er voor staat voor alle doden die ons een kans boden hebben een hart van goud als je oud of jong bent heb je altijd een mening en dat is pas een opening voor ons
allemaal
hier bij de dodenherdenking voor al de mensen die dood zijn gegaan voor wie vochten voor hun vaderland
soms op hun wil maar ook soms niet
In stilte met de windstilte denken we aan mensen zonder hun familie met tranen elke
dag moeten ze er gewoon mee leven.

 

Floris: Hier staan wij stil voor alle nabestaanden, die voor ons land vochten zelfs in wintermaanden 4 en 5 mei, dagen om niet te vergeten.

We moeten het begrijpen en weten. Dodenherdenking en bevrijdingsdag . Eerst een
traan en dan een lach. De oorlog doet ons allemaal pijn. Ik hoop dat er nooit oorlog zal
zijn

 

Yiro: Opa

Dag dag lieve opa,
Ik wou dat je er nog was
Net zoals velen in Europa

Maar nu sta ik in mijn regenjas
Nu bij jou voel ik me veilig

Ook al lig je op steen
Je was maar zeventig
Zonder problemen om je heen
Maar nu bouw ik een nieuw leven op

Met nieuwe avonturen
Het is echt top!
Ik hoop dat dit zo kan duren
Maar met grote vuren

Eren we de lange uren

Voor doden in Europa

Dag dag lieve opa

 

Matthias: Jongen, pak je helm, Pak je laars,
Pak je broek,
En trek hem aan, Pak de granaat,
En sta paraat.
Loop nu mee,
In de maat.
Orders van de generaal in Londen of op het Rode Plein

Maar weten die hoe het is om hier te zijn?
Bloed van miljoenen mensen heeft gestroomd. Voor onze vrijheid.
Jongens, meisjes
Mannen en Vrouwen
Bakkers en schilders Soldaten die rouwen

Dus pak je helm,
En pak je laars.

Daarom staan we hier vandaag.

 

Istok: VRIJHEID
Van het heden
Naar het verleden
naar de dag van 4 mei
Soldaten, krijgers, strijders noem maar op
Want dat zijn zij
een kogel door het hart
Een leven in het zwart
Van een grote krachtige landsknecht
Naar de vrijheid en het recht
Ik heb de doden nooit gezien
Ik heb de honger niet gekend
De kille grauwe dagen
Ik heb de cellen niet gezien
Ik heb geen vriend verloren
Ik heb er niets van meegemaakt
Ik ben daarna geboren
Maar ik heb de fotos wel gezien
Kogelgaten in huizen
Het grijze oorlogsmonument
De reeksen witte kruisen
Wat hebben wij er van geleerd
De oorlog blijft ons dreigen
Daarom zal ik op de vierde mei toch eerbiedig blijven zwijgen

 

Annamaya: 4 mei

Nu ben ik dit gedicht aan het voorlezen,
en ben ik blij dat ik daar niet had moeten wezen,
Elk land waar die soldaten streden,
Was heel het land zo trots dat ze dat deden,
Toen zat iedereen met verlang naar thuis,
Zelfs elk dier van een hond tot een muis,
Iedereen zei toen dat het eindelijk klaar is,
Maar maar bijna elke familie zat nog met al dat gemis,
dit had allemaal veel moeite nodig en natuurlijk ook veel lef, ben blij dat nu iedereen hier staat met veel besef
Nu kan iedereen in vrijheid leven,
En is dat niet voor heel even
Ieder zet een krans voor verschillende dingen neer

Als je dat mag heb je pas echt veel eer, bedankt voor het luisteren!

 

William D.: We komen allemaal bijeen om te herdenken hoe de zon door de kapotte huizen scheen. En het was toen die tijd nog zeer lastig maar tegelijkertijd ook zeer krachtig.
En er werd zo hard gevochten.
Het was wellicht niet juist maar er waren veel mensen die zochten naar een nieuw huis. Zoveel aan het strijden en bijna allemaal komen ze te overlijden.
Al die heren en toch moesten die het proberen

 

Anna-Marijn: Op 4 mei staan wij stil.
Stil voor de mensen die hun leven hebben gegeven
om ons hier nog veilig te houden.
Om ons veilig te houden van het gevaar.
Het gevaar, dat overal was.
Mensen die ons daarvan hebben beschermd worden nu erkend. En daarom zijn wij hier op dit mooie moment.

 

Helena: Het is triest hoe er tussen 1939 en 1945 zoveel gebeurd is. Het ging allemaal compleet mis
Die gesneuvelde militairen en soldaten

Velen moesten de aarde toch verlaten
Hoe kan het dat het om 20:00 precies twee minuten stil is en dat we rouwen voor al die stervelingen
Maar ergens horen we ze uit de hemel zachtjes en mooi zingen
De groen-rode kransen die worden bekeken
En om tranen te verbergen wordt er omhooggekeken
Maar op 5 mei vieren we de bevrijding er wordt gelachen en gezongen

En er wordt door de kleine kinderen gesprongen

 

Julia: Hallo iedereen,
Vandaag sta ik hier voor een reden,

Voor mensen die streden
Het is een belangrijke dag,
En daarom staan wij hier op een zaterdag
Alle mensen waren moedig hebben gevochten voor vrijheid,

En zijn altijd nog doorgegaan door moeheid en oudheid
Ze zijn nog hoorbaar in de stille wind,

Van schoolkind tot kleurenblind

4 mei is een speciale dag, Met vlag en macht
Daarom sta ik hier,
En voor een keer niet met geklier
Bedankt

 

Martha: Twee minuten stilte zijn gekomen
De wind waait zachtjes door de bomen
Al het lawaai van de stad lijkt verdwenen
Droevigheid en medelijden zijn verschenen
Voor hen die hebben gestreden
Waar we door de aandacht in hun voetsporen treden

Onze vrijheid is met hun strijd verweven
De soldaten die de vrijheid naar ons toe hebben gedreven

En daarom staan wij hier, vandaag
En kijken we vandaag omlaag
Om die grote oorlog,
die levens heeft veranderd,
de geschiedenis heeft gemarkeerd,
maar die er nooit zou mogen zijn gewenst

 

Selma: lieve papa
boven ons horen we de vliegtuigen suizen
hebben naast ons huis nu ook nog een noodbrug
die is voor als de Duitsers komen
mama zegt dat ze ons dood willen
ik heb het gevoel dat we in de angst zitten te verdoemen
en ze zeggen ook dat jullie daar van de kou zitten te verstijven ik hoop toch dat jullie daar niet allemaal omkomen
liefs je dochter

 

Zeeger: Op 4 mei waren we eindelijk weer vrij,
de meeste mensen die voor ons hebben gevochten zijn er nu niet meer bij, maar eren zullen wij.
Dit mag niet meer gebeuren,
want anders zullen veel mensen het bezuren.
Deze mensen zijn een voorbeeld voor moed, lef en kracht,
’s nachts zaten mensen te wachten op familie en vragen zich af zul ik ze ooit nog of houden ze al de wacht.

 

Victoria: de herdenking voor mensen die helaas zijn omgekomen
die hebben hun leven en ziel gegeven aan ons vaderland
het aantal van onze moedige landgenoten is helaas afgenomen
voor onze vrijheid en band
4 mei is de dag van de herdenking van alle mensen die voor ons hebben gevecht
2 minuten stilte voor al deze dappere soldaten voor onze veiligheid in ons landen